It was on such a night as this..
A moon light night …that we spoke.
The moon was high and the mountains
Were clear against the sky,
And while our minds ranged across…
We knew that the night held..!
The night turned suddenly grave,
We gazed at each other..
“oh..! you can take your time”
I felt myself a stranger
In the deepening darkness..!
We talked thus slowly and thought fully..
“I can live without your Love..
But, I couldn’t live if I happened to loose you..
That’s why I dare not ask you to marry me “…!!
നിമിഷങ്ങള് മതിയല്ലേ ദീദി കാര്യങ്ങള് തകിടം മറയാന്..
ReplyDeleteരാത്രികാലങ്ങളിലെ തീവണ്ടിയാത്രകളില് ജാലക വാതിലിലൂടെ അമ്പിളിമാമനെ നോക്കി വിമൂകമായി ഞാന് സംവേദിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുമ്പോഴാകും ഞൊടിയിടയില് കാര്മേഘങ്ങള് വന്ന് അമ്പിളിമാമനെ മറച്ച് ഇരുട്ടാക്കുന്നത്..!
സ്നേഹമാണമ്പിളിമാമന്
പിണക്കളാകുന്ന കാര്മേഘങ്ങള് വന്നാ സ്നേഹത്തെ മറയ്ക്കുമ്പോള്
ഈ ലോകം തന്നെ ഒരു ശവപ്പറമ്പാകുന്നു..!